De toekomst van mobiliteit
De toekomst van mobiliteit belooft de manier te veranderen waarop mensen en goederen zich verplaatsen, aangezien gedeelde en autonome voertuigen de mogelijkheid kunnen bieden voor sneller, schoner, goedkoper en veiliger vervoer. Deze potentiële veranderingen kunnen gepaard gaan met dramatische verschuivingen in het personeelsbestand. Wat zijn de gevolgen voor de bijna 7 miljoen Amerikaanse automobilisten en bijna 4 miljoen professionele chauffeurs als de vervoerswijzen grondig worden veranderd? Welke invloed kan de toekomst van mobiliteit hebben op de vele nevenwerkzaamheden die grotendeels afhangen van de manier waarop transport wordt verzorgd, zoals magazijnmedewerkers en werknemers in openbare werken? Aangezien mobiliteit naar verwachting in toenemende mate zal verschuiven van productgericht naar servicegericht, en data een steeds grotere rol kunnen spelen, hoe kunnen bedrijven en overheden hun personeel voorbereiden en aanpassen om aan die potentieel veranderende eisen te voldoen?
Dit artikel onderzoekt hoe de toekomst van mobiliteit van invloed kan zijn op de talentbehoeften van bedrijven en het bredere personeelsbestand. Het begint met het onderzoeken van de sociale en technologische verschuivingen die lijken te leiden tot een nieuw ecosysteem voor mobiliteit. Vervolgens worden de overkoepelende trends geïdentificeerd die waarschijnlijk van invloed zijn op arbeid in het mobiliteitslandschap. Tot slot kijkt het artikel naar een handvol specifieke sectoren – auto’s, vrachtwagens en ouderenzorg – om een glimp op te vangen van hoe deze trends zich in verschillende contexten kunnen afspelen. Het doel is om te onderzoeken welke banen waarschijnlijk het meest worden getroffen, welke nieuwe kansen kunnen ontstaan en welke vaardigheden nodig zijn om deze te realiseren, en hoe organisaties zichzelf en hun mensen kunnen voorbereiden op zowel de toekomst van mobiliteit als de toekomst van werk. De vraag is of er in deze toekomst nog transport vacatures zijn.
Werken in deze toekomst
Op de lange termijn en in het algemeen is er reden voor optimisme. Zoals MIT-econoom David Autor opmerkt, terwijl “er geen fundamentele economische wet is die garandeert dat elke volwassene alleen op basis van een gezond verstand en een goed karakter de kost kan verdienen”, is de vraag naar arbeid in het verleden gestegen naarmate de technologie vordert .2 De reis verloopt zelden soepel, met verstoring die vaak leidt tot loonpolarisatie3 en het potentieel voor aanzienlijke economische, politieke en sociale onrust.4 Aangezien belanghebbenden in het opkomende mobiliteitsecosysteem nadenken over hoe ze het personeel van morgen kunnen smeden, is het de moeite waard om te onthouden dat de Luddieten niet per se protesteerden tegen technologie, maar eerder tegen de toepassing ervan: “Ze wilden dat deze machines werden uitgevoerd door werknemers die een stage hadden doorlopen en een fatsoenlijk loon kregen. Dat waren hun enige zorgen. ‘5
Daartoe zouden belanghebbenden in het mobiliteitsecosysteem er goed aan doen om “de verstoring te omarmen” van toegenomen automatisering en innovatie voor hun bedrijfsmodellen en personeel. Medewerkers meenemen voor de reis is essentieel om deze kansen te benutten: om deze technologische grens te verkennen, kunnen bedrijven kijken naar continu leren, vaardigheden ontwikkelen en banen opnieuw afstemmen en heroverwegen.
0 Comments